همان‌طور که مأموریت همه انبیا و ائمه علیهم‌السلام غیر از تربیت انسان‌های صالح، چیز دیگری نبود و برای رسیدن به این هدف مهم، اهتمام تمام و جدی داشتند، والدینی که مدعی پیروی از پیامبر و عترت علیهم‌السلام هستند، هیچ مأموریت و وظیفه‌ای بالاتر، ارزش‌مندتر و روشن‌تر از این ندارند که فرزندان صالح تربیت کنند. بنابراین، توجه به نهاد عظیم نیروی انسانی در هر موضوعی از موضوعات بشریت، حرف اول را می‌زند.

تلویزیون از جمله امکاناتی است که تأثیرگذاری آن در عصر ما برای رشد انسان، بیش از هر وسیله دیگری است، اما این وسیله تا چه مقدار می‎تواند برای رشد انسان نقش آموزشی و پرورشی صحیح و حساب‌شده‌ای داشته باشد و چه مقدار هم می‌تواند نقش تخریبی ایفا کند؟!

با توجه به این‌که 80 درصد یادگیری کودک از راه چشم است، برنامه‌های دیداری را بیشتر می‌پسندد؛ لذا اگر بخواهیم از تلویزیون در راستای رسالت اصلی‌اش درست استفاده کنیم، باید آموزش‌هایی برای استفاده صحیح از آن ارائه کنیم.

اول: به خانواده‌ها بگوییم برای استفاده از تلویزیون‌هایی کوچک، 4متر و تلویزیون‌های 24 اینچ به بالا، بایستی5متر فاصله رعایت شود و اگر بخواهیم در این مسئله تأثیرگذار باشیم، باید امکانات تخریبی را به مردم بشناسانیم و طرز استفاده از امکاناتی که تخریب‌گر نباشند را هم به آنان بشناسانیم.

دوم: از نظر صوتی درجه تلویزیون از 5 الی 6 عبور نکند و اگر شماره می‌اندازد، از 12 الی 15 بیشتر عبور نکند تا مغز خسته نشود و سلول‎ها دچار آسیب نشوند.

سوم: اگر کودک شیرخواره دارند به هیچ‌وجه او را جلوی تلویزیون نخوابانند؛ به دلیل اثرات منفی آثار صوت بر او و چون کودک ممکن است ناراحت شود و عکس‌العمل نشان دهد مادرش او را بغل می‌کند تا به او آرامش دهد، که در این صورت کار خلاف دیگری را جایگزین کرده است؛ یعنی وابستگی کودک به خود، که امروزه ثابت شده است وابستگی کودک به مادر، 72 نوع رفتار منفی را در او ایجاد می‌کند: بی‌ارادگی، خجالتی بودن، پرخاشگری، تب یونجه‌ای - که بعداً برایش به وجود می‌آورد - و دندان قروچه‌ها هنگام خوابیدن، از جمله این رفتارهای منفی هستند.

چهارم: برای کودکان کمتر از هفت سال باید مراقبت‌های ویژه‌ای در نظر گرفت؛ مثلاً هنگام نگاه‌کردن به تلویزیون باید در رفتار او تغییر ایجاد کنیم؛ به این معنا که یک جا ننشیند.