شیخ طوسی اعلی اللَّه مقامه میگوید: مستحبّ است در تعقیب این دو رکعت نماز، این دعا خوانده شود: أَللَّهُمَّ إِنّی أَسْأَلُکَ وَلَمْ یُسْأَلْ مِثْلُکَ، أَنْتَ مَوْضِعُ مَسْأَلَۀِ السَّآئِلینَ خداوندا؛ همانا من از تو میخواهم، در حالی که کسی مانند تو نیست که سئوال شود. تو محلّ خواسته درخواست کنندگانی وَمُنْتَهی رَغْبَۀِ الرَّاغِبینَ، أَدْعُوكَ وَلَمْ یُدْعَ مِثْلُکَ، وَأَرْغَبُ إِلَیْکَ و نهایت شوق مشتاقانی؛ تو را صدا میزنم در حالی که مثل تو کسی نیست که خوانده شود، و به سوي تو مشتاقم وَلَمْ یُرْغَبْ إِلی مِثْلِکَ، أَنْتَ مُجیبُ دَعْوَةِ الْمُضْ طَرّینَ وَأَرْحَمُ در حالی که کسی چون تو نیست که به او میل شود؛ تو اجابتگر دعاي بیچارگانی و مهربانترین الرَّاحِمینَ. أَسْأَلُکَ بِأَفْضَلِ الْمَسآئِلِ وَأَنْجَحِها وَأَعْظَمِها، یا اَللَّهُ مهربانانی. از تو میخواهم به برترین خواسته ها و کامیابترین و بزرگترین خواسته ها. اي خدا؛ یا رَحْمانُ یا رَحیمُ وَبِأَسْمآئِکَ الْحُسْنی، وَأَمْثالِکَ الْعُلْیا، وَنِعَمِکَ اي بخشنده؛ اي مهربان؛ و به نامهاي نیکویت و مثل هاي بلندمرتبه ات و نعمتهایت الَّتی لاتُحْصی. وَبِأَکْرَمِ أَسْمآئِکَ عَلَیْکَ، وَأَحَبِّها إِلَیْکَ، وَأَقْرَبِها که به شمارش نیاید، و به گرامیترین نامهایت، و محبوبترین آنها نزد تو و نزدیکترین آنها از مِنْکَ وَسیلَۀً، وَأَشْرَفِها عِنْدَكَ مَنْزِلَۀً، وأَجْزَلِها لَدَیْکَ ثَواباً، نظر وسیله بودن به سوي تو، و باشرافت ترین آنها نزد تو از نظر قدر و منزلت، و فراوانترین آنها از نظر پاداش، وَأَسْرَعِها فِی الْاُمُورِ إِجابَۀً، وَبِاسْمِکَ الْمَکْنُونِ الْأَکْبَرِ الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ و سریعترین آنها در امور از نظر اجابت، و به نام پنهان بزرگتر، عزیزتر، بزرگوارتر، الْأَعْظَمِ الْأَکْرَمِ، اَلَّذي تُحِبُّهُ وَتَهْواهُ، وَتَرْضی بِهِ عَمَّنْ دَعاكَ، عظیم تر و گرامی ترت که آن را دوست میداري و میخواهی و به واسطه آن از کسی که با آن نام، تو را بخواند راضی و خشنود فَاسْتَجَبْتَ لَهُ دُعآءَهُ، وَحَقٌّ عَلَیْکَ أَنْ لاتَحْرِمَ سآئِلَکَ وَلاتَرُدَّهُ. میشوي و دعایش را اجابت میکنی، و بر تو سزاوار است که خواننده خود را محروم نساخته و او را رد نکنی. وَبِکُلِّ اسْمٍ هُوَ لَکَ فِی التَّوْراةِ وَالْإِنْجیلِ وَالزَّبُورِ وَالْقُرْانِ و به هر اسمی که براي توست در تورات، انجیل، زبور و قرآن الْعَظیمِ، وَبِکُلِّ اسْمٍ دَعاكَ بِهِ حَمَلَۀُ عَرْشِکَ وَمَلآئِکَتُکَ، وَأَنْبِیآؤُكَ عظیم؛ و به هر اسمی که حاملان عرش و فرشتگان و پیامبران وَرُسُلُکَ، وَأَهْلُ طاعَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ، أَنْتُ َ صلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ و فرستادگانت و مخلوقات فرمانبردارت تو را به آن اسم میخوانند؛ که بر محمّد و آل مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تُعَجِّلَ فَرَجَ وَلِیِّکَ وَابْنِ وَلِیِّکَ، وَتُعَجِّلَ خِزْيَ أَعْدآئِهِ. محمّد درود فرستی و در فرج و گشایش کار ولیّ و فرزند ولیّ خود تعجیل کنی و در خواري و ذلّت دشمنانش شتاب نمایی. در این جا هر چه دوست داري دعا کن.

در کتاب «مکیال المکارم»  آمده است: در کتاب «جمال الصالحین» اضافه اي براي این دعا یافتم که چنین است: وَتَجْعَلَنا مِنْ أَصْحابِهِ وَأَنْصارِهِ، وَتَرْزُقَنا و ما را از اصحاب و یارانش قرار بدهی و به بِهِ رَجآءَنا، وَتَسْتَجیبَ بِهِ دُعآءَنا.  واسطه او اُمید ما را برآورده و ارزانی داري، و دعاي ما را اجابت کنی. مرحوم کفعمی گوید: مستحبّ است که این دعا بعد از هر دو رکعت از نمازهاي شب خوانده شود.

منبع: صحیفه مهدیه / تالیف مرتضی مجتهدی / بخش سوم: ادعیه بعد از نمازها